من این پایین نشستم سردو بی روح

تو داری می رسی به قله کوه

داری هرلحظه از من دور میشی

از من دل میکنی مجبور میشی

تا مه راه و نپوشونده نگام کن

اگه رو قله سردت شد صدام کن

یه رنگ مرده از رنگین کمونم

من این پایین نمیتونم بمونم

من از اون که تورو داده به مهتاب

کسی که روتو می پوشونه تو خواب

کسی که واسه آغوش تو کم نیست

میخوام یادم بره دست خودم نیست